Στα δικά μου μάτια, έφυγε όχι μόνο δικαιωμένος αλλά και σαν φωτεινός φάρος Δημοκρατικότητας και Ανθρωπισμού, ότι δηλαδή σημαντικότερο έχει να πρεσβεύσει η Αριστερά γιά να παραμείνει η Αριστερά των ονείρων μου και όχι το γραφειοκρατικό και απολιθωμένο κατασκεύασμα που γνωρίσαμε.
Μιχάλη προφανώς επηρεάζεσαι από το θυμικό σου! Στα δικά μου μάτια τα εφηβικά ... τότε, ήταν απλά μια συμπαθητική φατσούλα, σε αντίθεση με τη βλοσυρή φάτσα του (επίσης σχωρεμένου) Χαρίλαου. Ήταν η εποχή της απόφασης "με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις" και εγώ δεν προτίμησα τον πρώτο, γιατί όταν τον καθοσίωναν οι ιδεολογικοί αντίπαλοί του (βλέπε Κ. Καραμανλής ο Α') ένιωθα λίγο άσχημα, πως να το κάνουμε ...
O σχωρεμένος Λεωνίδας δεν πρόκειται να λείψει σε όσους παρέμειναν στο ΚΚΕ (στην διάσπαση του οποίου πρωτοστάτησε) και δέχτηκαν έως και βρώμικο πόλεμο από τους "ευρωκομμουνιστές", που καθιέρωσαν και τον όρο "ΚΚΕ εξ.", ο οποίος τόσο πετυχημένος ήταν, που υιοθετήθηκε άμεσα και από το σύνολο της άκρας - και όχι μόνο - δεξιάς.
Δεν πρόκειται να λείψει από το εργατικό κίνημα, στο οποίο ούτως ή άλλως ελάχιστη ανάμειξη είχε.
Δεν πρόκειται να λείψει από τους "κοσμοπολίτες της ανανέωσης" λόγω της πλήρους ταύτισης του με τον εθνικιστικό παροξυσμό των αρχών του ’90 για το "μακεδονικό". (άλλη περίεργη φάση κι αυτή)
Δεν πρόκειται να λείψει στους "αριστερούς πατριώτες", λόγω του κοσμοπολιτισμού που καλλιεργούσε σε σχέση με την Ε.Ε.
Δεν πρόκειται να λείψει από το εξωκοινοβούλιο, γιατί όταν κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη του '08 ο Λ.Κύρκος με ύφος χιλίων καρδιναλίων απαγόρευε με δημόσια δήλωση του, σε όποιον συμμετείχε με οποιονδήποτε τρόπο στο κίνημα αυτό (που δεν ήταν μόνο μπάχαλο) να λέγεται "αριστερός" (λες και είχε copyright στον όρο), έκοψε κάθε δυνητικό δεσμό. (το θυμάσαι;)
Δεν πρόκειται να λείψει από την, φυσική συνέχεια των πολιτικών του παιδιών, του ΚΚΕεσ, του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ γιατί πρόλαβε να στηρίξει τον Κουβέλη. (μου, χα, χα ...)
Δεν πρόκειται να λείψει από το φοιτητικό κίνημα, γιατί πρόλαβε να ταχθεί υπέρ της κατάργησης του ασύλου.
Η ιστορία του Λ. Κύρκου είναι πολύ διδακτική, για τον τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος του οποίου τα κότσια δεν μπορούν να αμφισβητηθούν αντικειμενικά από κανέναν, (αξιοπρεπέστατος στις πολυετείς φυλακίσεις του, ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση) και με τις πιο καλές των προθέσεων, μπορεί να φτάσει να παίξει έως και αντιδραστικό εν τέλει ρόλο.
Η απουσία του κανένα πολιτικό κενό δεν αφήνει.
Αφήνει στο κίνημα σαν παρακαταθήκη, το δίδαγμα για τον δρόμο που ΔΕΝ πρέπει να ακολουθήσουμε, όπως και τη σφραγίδα του στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ακόμη και έτσι, δεν έζησε άδικα ...
Να ζήσουμε, να τον θυμόμαστε, για να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές!
Τις θυμάμαι τις φωτό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξεκίνημα, λάθος κατάληξη,
(ίσως και να είχε καταλάβει τη ματαιότητα των πραγμάτων)
και ... ο νεκρός δεδικαίωται!
Στα δικά μου μάτια, έφυγε όχι μόνο δικαιωμένος αλλά και σαν φωτεινός φάρος Δημοκρατικότητας και Ανθρωπισμού, ότι δηλαδή σημαντικότερο έχει να πρεσβεύσει η Αριστερά γιά να παραμείνει η Αριστερά των ονείρων μου και όχι το γραφειοκρατικό και απολιθωμένο κατασκεύασμα που γνωρίσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλη προφανώς επηρεάζεσαι από το θυμικό σου! Στα δικά μου μάτια τα εφηβικά ... τότε, ήταν απλά μια συμπαθητική φατσούλα, σε αντίθεση με τη βλοσυρή φάτσα του (επίσης σχωρεμένου) Χαρίλαου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η εποχή της απόφασης "με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις" και εγώ δεν προτίμησα τον πρώτο, γιατί όταν τον καθοσίωναν οι ιδεολογικοί αντίπαλοί του (βλέπε Κ. Καραμανλής ο Α') ένιωθα λίγο άσχημα, πως να το κάνουμε ...
O σχωρεμένος Λεωνίδας δεν πρόκειται να λείψει σε όσους παρέμειναν στο ΚΚΕ (στην διάσπαση του οποίου πρωτοστάτησε) και δέχτηκαν έως και βρώμικο πόλεμο από τους "ευρωκομμουνιστές", που καθιέρωσαν και τον όρο "ΚΚΕ εξ.", ο οποίος τόσο πετυχημένος ήταν, που υιοθετήθηκε άμεσα και από το σύνολο της άκρας - και όχι μόνο - δεξιάς.
Δεν πρόκειται να λείψει από το εργατικό κίνημα, στο οποίο ούτως ή άλλως ελάχιστη ανάμειξη είχε.
Δεν πρόκειται να λείψει από τους "κοσμοπολίτες της ανανέωσης" λόγω της πλήρους ταύτισης του με τον εθνικιστικό παροξυσμό των αρχών του ’90 για το "μακεδονικό".
(άλλη περίεργη φάση κι αυτή)
Δεν πρόκειται να λείψει στους "αριστερούς πατριώτες", λόγω του κοσμοπολιτισμού που καλλιεργούσε σε σχέση με την Ε.Ε.
Δεν πρόκειται να λείψει από το εξωκοινοβούλιο, γιατί όταν κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη του '08 ο Λ.Κύρκος με ύφος χιλίων καρδιναλίων απαγόρευε με δημόσια δήλωση του, σε όποιον συμμετείχε με οποιονδήποτε τρόπο στο κίνημα αυτό (που δεν ήταν μόνο μπάχαλο) να λέγεται "αριστερός" (λες και είχε copyright στον όρο), έκοψε κάθε δυνητικό δεσμό.
(το θυμάσαι;)
Δεν πρόκειται να λείψει από την, φυσική συνέχεια των πολιτικών του παιδιών, του ΚΚΕεσ, του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ γιατί πρόλαβε να στηρίξει τον Κουβέλη.
(μου, χα, χα ...)
Δεν πρόκειται να λείψει από το φοιτητικό κίνημα, γιατί πρόλαβε να ταχθεί υπέρ της κατάργησης του ασύλου.
Η ιστορία του Λ. Κύρκου είναι πολύ διδακτική, για τον τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος του οποίου τα κότσια δεν μπορούν να αμφισβητηθούν αντικειμενικά από κανέναν, (αξιοπρεπέστατος στις πολυετείς φυλακίσεις του, ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση) και με τις πιο καλές των προθέσεων, μπορεί να φτάσει να παίξει έως και αντιδραστικό εν τέλει ρόλο.
Η απουσία του κανένα πολιτικό κενό δεν αφήνει.
Αφήνει στο κίνημα σαν παρακαταθήκη, το δίδαγμα για τον δρόμο που ΔΕΝ πρέπει να ακολουθήσουμε, όπως και τη σφραγίδα του στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ακόμη και έτσι, δεν έζησε άδικα ...
Να ζήσουμε, να τον θυμόμαστε, για να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές!