Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

'Ελληνες στα σύννεφα

(Του Σταύρου Θεοδωράκη από το www.protagon.gr)






Το ξέρω είναι ιεροσυλία αλλά θέλω να σας θυμίσω τι έλεγε ο Ανδρέας για τον Καντάφι. Ήταν το 1977 όταν  ο Παπανδρέου επισκέφθηκε την Λιβύη. «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία, το αντίθετο μάλιστα… Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Ανδρέας, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, ανέφερε τον Μουαμάρ ως «μαχητή της ελευθερίας» και «μεγάλο ηγέτη και ελευθερωτή». Την ίδια άποψη επαναλάμβαναν τότε και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από τον Τζουμάκα και τον Άκη μέχρι τον Μένιο και τον Γεννηματά. Στις «Γιορτές νεολαίας» του ΠΑΣΟΚ μάλιστα, «η Λιβυκή επανάσταση» ή αλλιώς η «Μεγάλη Αραβική Λιβυκή Σοσιαλιστική Λαϊκή Τζαμαχιρίγια», είχε τα δικά της κιόσκια όπου πουλούσαν σημαίες, αφίσες του Μουαμάρ μαζί με το «πράσινο βιβλιαράκι» του (κάτι σαν το «κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο» αλλά προς το πιο γελοίο). Άλλωστε αυτό το κακοτυπωμένο και κακομεταφρασμένο «πράσινο βιβλιαράκι» ήταν από το 1977 μέρος της επίσημης πασοκικής διδακτέας ύλης και το έβρισκες υποχρεωτικά σε όλες τις Τοπικές και Κλαδικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ (ναι αυτό το «πράσινο βιβλιαράκι» που τώρα καίνε στην Τρίπολη αλλά και στην Αθήνα οι επαναστατημένοι Λίβυοι).


Τα θυμάμαι και θλίβομαι αλλά έτσι ακριβώς είχε συμβεί. Η χώρα και κυρίως η «προοδευτική παράταξη» (από το «κέντρο» και το ΠΑΣΟΚ μέχρι την «άκρα» αριστερά) θεωρούσε τον Καντάφι ως σύμμαχο και κυρίως ως φίλο και σύντροφο (την συμμαχία μπορείς αν είσαι και λίγο κυνικός να την δικαιολογήσεις, την φιλία με ένα δικτάτορα όμως πώς να την χωνέψεις;). Ποιος πραγματικά είναι (ή μήπως ήταν;) ο Καντάφι το μαθαίνουμε αυτές τις μέρες έστω και από σπόντα. Τελευταίο του επίτευγμα ο βομβαρδισμός των εξεγερμένων πολιτών του! Αυτό που μένει να μάθουμε είναι ποιοι είμαστε εμείς. Πόσα ψέματα έχουμε πει στους εαυτούς μας; Πόσους παραλογισμούς έχουμε υπερασπιστεί; Πόσους λαϊκισμούς έχουμε εκθρέψει; Και σήμερα που είναι μέρα γενικής απεργίας και είμαστε απαλλαγμένοι από τις ταπεινές σκέψεις της καθημερινότητας ας χαραμίσουμε λίγη από την επαναστατικότητα μας για να σκεφθούμε μήπως συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στα ψέματα. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσουμε έτσι σε 20-30 χρόνια ένας άλλος δημοσιογράφος θα γράφει για τις αυταπάτες των Ελλήνων του 2011. Και το κείμενο του μπορεί να μην βγάζει γέλιο αλλά κλάμα.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Προσκοπικές φωτογραφικές αναμνήσεις...


    Είχα την ευτυχία σαν παιδί να ζήσω τον προσκοπισμό, να δημιουργήσω σχέσεις, φιλίες και να ζυμωθώ  μέσα σε ένα περιβάλλον που συνέβαλε στη διαμόρφωση της οπτικής μου γιά την μετέπειτα ζωή μου.
    Το 1ο Σύστημα Προσκόπων Ψυχικού που ιδρύθηκε το 1945 από τον αείμνηστο Αντώνιο Γιοβανίδη, συνεχίζει έως σήμερα τις δράσεις του και μάλιστα με μία δύναμη περίπου εκατό ατόμων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιό οργανωμένα Συστήματα στην Ελλάδα.
   Εξαιρετικά σημαντικό ρόλο γιά την ύπαρξη, την εξέλιξη και την ανάπτυξη του 1ου Συστήματος Ψυχικού, έπαιξε ένας άνθρωπος που όλοι μας αγαπήσαμε, που όλοι μας σεβαστήκαμε και αναγνωρίσαμε την προσφορά του και δεν είναι άλλος από τον Δημήτρη Ρουμπάκο που χάσαμε πριν ενάμισι περίπου χρόνο. Πρόκειται γιά έναν άνθρωπο με μοναδικό πάθος και πίστη που θυσίασε ένα μεγάλο μέρος της προσωπικής του ζωής γιά να υπηρετήσει αυτό που πίστευε σαν ιδανικό : Το Προσκοπικό Πνεύμα.
Καθώς τα χρόνια περνούν και καθένας από εμάς τους παλιούς παιδικούς φίλους ακολουθεί την πορεία της ζωής του, θα ήταν μάλλον φυσιολογικό να έχουμε χαθεί οι περισσότεροι μεταξύ μας και να μας έχει μείνει μόνο μιά παλιά και γλυκιά ανάμνηση των παιδικών μας προσκοπικών δραστηριοτήτων. Δεν συνέβη όμως, δεν χαθήκαμε καθώς με πρωτοβουλία του Δημήτρη εδώ και πολλά χρόνια, συστάθηκε η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του Συστήματος Ψυχικού η οποία συγκαλεί μια φορά το χρόνο τα μέλη της στη λέσχη, διοργανώνει εκδρομές και διάφορες δραστηριότητες και βρίσκεται στο πλευρό των σημερινών παιδιών-ενεργών προσκόπων όποτε χρειάζονται οποιαδήποτε βοήθεια ή συμπαράσταση.
Οι φωτογραφίες είναι από την φετινή μας συγκέντρωση των Παλαιών Προσκόπων στη Λέσχη μας.
Φέτος, υλοποιήθηκε μια πολύ καλή ιδέα ! Τα μέλη έφεραν παλιές φωτογραφίες που αναρτήθηκαν και όλοι μας είχαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε και να δούμε τον εαυτό μας και τους φίλους μας σε διάφορες δράσεις !



  Δύο φωτογραφίες από τα παλιά, από αυτές που εκτέθηκαν






























Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

"ΠΟΣΕΙΔΩΝ" Αθλ.Όμιλος Νέου Ψυχικού, κοπή πίτας 2011


    Δεν έχω αναφερθεί ποτέ στον Ποσειδώνα, τον Αθλητικό Όμιλο του Νέου Ψυχικού που πάνω από τρεις δεκαετίες προσφέρει τις μη κερδοσκοπικές του υπηρεσίες στα παιδιά του προαστίου αλλά και των γύρω περιοχών.
Υπηρετεί τα αθλήματα του μπάσκετ και της κολύμβησης, παρέχοντας σε εκατοντάδες παιδιά όλα αυτά τα χρόνια, τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό.
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην εθελοντική συνεισφορά των εκάστοτε μελών των Διοικητικών Συμβουλίων και φυσικά στην συνδρομή των γονέων.
Ο Σύλλογος εδρεύει στο Αθλητικό Κέντρο Νέου Ψυχικού και χρησιμοποιεί το ένα από τα τρία γήπεδα μπάσκετ όπως επίσης και δύο από τις έξη διαδρομές του κολυμβητηρίου.
Αφορμή γιά την ανάρτηση αυτή μου έδωσε η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για την κοπή της πίτας όπου παρευρέθηκαν Δημοτικοί σύμβουλοι του νέου Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού, Τοπικοί σύμβουλοι του Νέου Ψυχικού και φυσικά οι γονείς και τα παιδιά μας !
Καλή χρονιά σε όλους και πάντα μπροστά !