Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Εικόνες Ελλάδας






                                                                                               
                                                                                                   

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Το Ξυπόλητο τάγμα



Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.
Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.

Περισσότερα για την ταινία

Η ταινία σταθμός του ελληνικού κινηματογράφου προβάλλεται μετά από 54 χρόνια(!) σε επανέκδοση, με καινούργια κόπια. Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.
Τα σημαντικότερα βραβεία

Golden Medal Award, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου 1955.
Tο ελληνικό όνομα του Γκρεγκ Τάλλας ήταν Γρηγόρης Θαλασσινός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909 πέθανε στην Αθήνα το 1993.
Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το Ξυπόλητο Τάγμα στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Γκρεγκ Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον Κλέφτη των Ποδηλάτων τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».
Tην καταπληκτική μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτή ήταν η πρώτη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφική ταινία.
Tο Ξυπόλητο Τάγμα ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύθηκε σε διεθνές φεστιβάλ.
Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Η μηχανή λήψης που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία ήταν του 1924 και ο οπερατέρ Μιχάλης Γαζιάδης είχε στη διάθεσή του μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό. Oι Aμερικανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. O φωνολήπτης της Κολούμπια ήταν αδύνατο να δεχθεί πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα!

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος : Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν

Δεν έτρεφα ποτέ την παραμικρή εκτίμηση και σεβασμό προς τους μεγαλόσχημους της εκκλησιαστικής εξουσίας, και γι' αυτό μου έκανε εντύπωση το παρακάτω κείμενο ενός ιεράρχη που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα "κηρύγματα" τύπου Άνθιμου. Θα περιμένω όμως από τον Νικόλαο και την συνέχεια που θα πρέπει να αφορά την εκκλησιαστική περιουσία, την φορολογία της, την αναγκαιότητα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας. Μέχρι τότε, μένω σ' αυτό το κείμενο που το θεωρώ έτσι κι' αλλιώς σημαντικό.



Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας.
Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω.
Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.
Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας. Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα; Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του, και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; Και τώρα χωρίς καμμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας;
Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας.
Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί.
Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτο­βουλία».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας.
Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!
Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι.
Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστα-τημένους. Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλά-ξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.
Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή. Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνή-θειες και νοοτροπία μας.
Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί.
Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο. Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος.
Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε. Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό.
Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρεόντος κρατικού συστήματος.
Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός. Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας.
Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της.
Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει. Ο λαός είναι ό,τι ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός.
Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα.
Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε! Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας.
Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις.
Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόϊκα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις.
Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς.
Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε. Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφή-τευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν».
Πράγματι, δεν θα προλάβουν! Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή.
Τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική είναι μια ευλογημένη περιοχή που μέχρι πρότινος έσφυζε από ανάπτυξη και ευημερία. Τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία η όπου βρουν, και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια.
Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Ζουν την απειλή του παρόντος και με τον φόβο του μέλλοντος.
Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πως θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα; Είναι δυνατόν να βυθίσουν στο σκοτάδι την Κερατέα η το Λαύριο που φιλοξενούν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πατρίδα μας;
Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας. Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς.
Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια. Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.
Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές.
Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα.
Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες.
Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό.
Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει.
Με πατρικές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Τόπο στους τεχνοκράτες;

Του Σωτήρη Βαλντέν από το http://ecoleft.wordpress.com


    “Ας κάνουν στην άκρη”, συμβουλεύει ο Αλέξης Παπαχελάς (ΑΠ) τους πολιτικούς από τις στήλες της Καθημερινής (25/9). Ας περιοριστούν, μας λέει στο ρόλο των συμβούλων των τεχνοκρατών. Γιατί στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα, αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να μας κυβερνήσουν. Πού θα τους βρούμε; Μα η Ελλάδα διαθέτει πληθώρα ικανών ανθρώπων. Κι ας εξαφανίσθηκαν προ πολλού, προσθέτει, οι γενικοί διευθυντές “που έπαιζαν τα θέματα στα δάχτυλα”.


Αφού λοιπόν εξέλιπαν οι γενικοί διευθυντές, αυτά τα αστέρια που θα μπορούσαν να μας κυβερνήσουν χωρίς πολιτικούς, ας αυτοπροταθούν, λέω, οι ικανοί τεχνοκράτες. Κι αν οι υποψήφιοι είναι πολλοί, ας επιλεγούν από μιαν επιτροπή δημοσιογράφων του “Μέγκα”. Η νέα φωτισμένη ηγεσία μας, κατά τον ΑΠ, θα αφήσει τα “ψευτοπατριωτικά κόμπλεξ” και θα μας εκπροσωπήσει απέναντι στους ξένους που “δεν θέλουν να μας κλέψουν”, ενώ θα μας προστατέψουν και από εμάς που “κλέψαμε τους εαυτούς μας”.

Αγαπητέ Αλέξη, φαίνεται πως ζούμε σε διαφορετικούς πλανήτες. Στον δικό μου πλανήτη:

-   Ο Μήτσος των 1000 και 1500 ευρώ που του κόβουν τα μισά δεν έκλεψε τον εαυτό του, τον κλέβουν.

-   Οι ξένοι, για την ακρίβεια όχι ο Χανς αλλά αυτοί που “μας” δάνεισαν κι αυτοί που σήμερα μας εκβιάζουν,  και να μας κλέψουν θέλουν (ας θυμηθούμε μόνο το αρχικό επιτόκιο του πρώτου δανείου) και (πολλοί από αυτούς) θέλουν να τιμωρήσουν τον Μήτσο για παραδειγματισμό και τρομοκράτηση των άλλων θυμάτων της πολιτικής τους, στρέφοντας παράλληλα και τον Χανς εναντίον του.
-   Καραγκιόζηδες τεχνοκράτες, καθηγητές και δημοσιογράφοι υπάρχουν τουλάχιστον όσοι και πολιτικοί. Για να μην αναφερθούμε σε πολιτικούς της Εσπερίας.
Κυρίως όμως, φίλτατε, σου διαφεύγει νομίζω μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Εκτός από τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες, υπάρχει και ο υποτιθέμενα κυρίαρχος λαός, ή αλλιώς οι δημοκρατικοί μας θεσμοί. Τους πολιτικούς τους εξέλεξε ο λαός, τους τεχνοκράτες, εσένα και εμένα κανείς. Οι πολιτικοί μπορεί να μας κορόιδεψαν, αλλά γι’ αυτό θα απολογηθούν στις επόμενες εκλογές, ίσως δε φάνε και κανένα αυγό. Το ότι μερικοί από αυτούς αντιδρούν ή διστάζουν μπροστά στα μέτρα που επιβάλλονται είναι τουλάχιστον ένδειξη πως η  καρέκλα τους εξαρτάται και από την επανεκλογή τους. Θα μου επιτρέψεις δε να μην μοιράζομαι το όνειρο όσων θάθελαν η χώρα να κυβερνιόταν από κάποιους που θα είχαν το “πολιτικό θάρρος” να αγνοούν ατιμωρητί τη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση των πολιτών.
Ασφαλώς ο πολιτικός μας κόσμος νοσεί και φέρει τεράστια ευθύνη για το πού φτάσαμε, ενώ ακόμη και σήμερα δεν φαίνεται να μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Όπως νοσούν και ο δημοσιογραφικός και ο επιχειρηματικός κόσμος (αμφότεροι δε “έκλεψαν τον εαυτό τους” μάλλον περισσότερο απ’ ό,τι ο απλός μισθωτός). Σίγουρα οι πολιτικοί που άγονται και φέρονται από κατεστημένα μεγάλα και μικρά συμφέροντα είναι μέρος του προβλήματος, όπως και αυτοί που χθες έλεγαν πως “λεφτά υπάρχουν” και σήμερα παρουσιάζουν το θατσερισμό ως σοσιαλιστική αρετή. Όμως στη δημοκρατία, άλλος δρόμος από το να αντικατασταθούν οι πολιτικοί από άλλους, καλύτερους πολιτικούς, που θα πρέπει εμείς να “παραγάγουμε” (ή να ξαναανακαλύψουμε) και να εκλέξουμε δεν υπάρχει.
Οι προτεινόμενες μαγικές λύσεις είναι αφελείς ή εκ του πονηρού. Κάποτε ήταν οι “έντιμοι στρατιωτικοί”. Σήμερα πάνε να μας πουλήσουν τους “ικανούς τεχνοκράτες” που στην οργουελιανή τους λαλιά σημαίνει άνθρωποι που θα εφαρμόσουν αδίστακτα ό,τι τους ζητούν οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες και τραπεζίτες της Ευρώπης, χωρίς κανένα περιορισμό ή αναστολή από την ανάγκη νομιμοποίησής τους στον κόσμο. Άνθρωποι που θεωρούν “ισοδύναμα μέτρα” την φορολόγηση των πλουσίων με την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων ή και τη μείωση του αφορολογήτου, αλλά αποφεύγουν το πρώτο γιατί είναι αντικίνητρο στο επιχειρηματικό κλίμα. Άνθρωποι που “πονούν” για την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα μόνο για να ζητήσουν την αύξησή της στο δημόσιο και όχι όταν στηρίζουν την πολιτική  της ύφεσης που την προκαλεί. Άνθρωποι που δεν “χαϊδεύουν τα αυτιά” των ψηφοφόρων -τους οποίους περιφρονούν βαθύτατα, αλλά του κ.Σόϋμπλε και όσων προνομιούχων θέλουν να ακούσουν ότι τα μνημόνια αποτυχαίνουν επειδή αντιδρά ο Μήτσος.
Πριν καλέσουμε λοιπόν τους πολιτικούς έτσι γενικά να κάνουν στην άκρη για να πάρουν τη θέση τους έτσι γενικά οι ικανοί και τολμηροί τεχνοκράτες, καλά θα κάναμε να προσδιορίσουμε λίγο περισσότερο ποια πολιτική των πολιτικών αποδοκιμάζουμε, και ποια πολιτική ζητάμε να εφαρμόσουν οι τεχνοκράτες. Και στη συνέχεια να εξηγήσουμε πώς θα φέρουμε στην εξουσία τους τεχνοκράτες, χωρίς πραξικόπημα. Φτάνει πια ο νεοφιλελεύθερος λαϊκισμός!