Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Άντε, ζήσε.....


Δεν ξέρω ποιός φωτορεπόρτερ τράβηξε αυτή τη φωτογραφία, δεν ξέρω με ποιά αφορμή βρέθηκε το ζεύγος Βαρδινογιάννη στο Α' Νεκροταφείο (μάλλον), δεν ξέρω τίποτε γιά την ιστορία της φωτογραφίας αυτής.
Το μόνο που ξέρω είναι πως επαληθεύτηκε μέσα μου το χιλιοειπωμένο "μία φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις".
Δεν θα επιχειρήσω να το αιτιολογήσω αυτό με χίλια λόγια. Δύο λέξεις μου ήρθαν αυτόματα, αυτές του τίτλου.
Θα ήθελα όμως να ακούσω και άλλα περισσότερα.
Είστε ευπρόσδεκτοι με τα σχόλια σας.

Πόση αφαίρεση ;


Είναι μία φωτογραφία από τον τομέα του Σχολιασμού στο DPGR που θεώρησα εξαιρετικά σημαντική αυτή καθεαυτή αλλά και γιά τα σχόλια που προκάλεσε, ώστε να την ανεβάσω στο δικό μου "σπίτι".
Έμεινα γιά αρκετή ώρα σ' αυτή τη φωτογραφία, εντυπωσιάστηκα από την αφαιρετική της μορφή, αλλά πάνω απ' όλα, μετά το σχόλιο του Novus, έγινε μέσα μου συγκεκριμένos ο προβληματισμός που αισθάνθηκα και δυσκολευόμουν να εκφράσω.



"Ο Εξπρεσιονισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα της μοντέρνας τέχνης που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, περίπου την περίοδο 1905-1940 και κυρίως στο χώρο της ζωγραφικής. Βασικό χαρακτηριστικό των εξπρεσιονιστών καλλιτεχνών ήταν η τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στα έργα τους"
Και εάν η ζωγραφική μπορεί να παραμορφώνει την πραγματικότητα κατά το δοκούν διότι διαμορφώνει, με το υπαρκτό, και χειροποίητο, και μοναδικό, και εκ του μηδενός κατασκευασμένο έργο τέχνης, μια νέα δική της πραγματικότητα, ενταγμένη στην τρέχουσα πραγματικότητα...
Η φωτογραφία, μια τέχνη καταγραφής και παραγωγής άυλων εικόνων (η μοναδικότητα του φωτογραφικού έργου είναι άυλη, η υλοποίησή του μπορεί να εφαρμοστεί σε άπειρα αντίτυπα), όχι κατασκευασμένων εκ του μηδενός αλλά γραμμένων εκ του φωτός σε μια μηχανή, οφείλει, εφόσον δεν θέλει να παραστήσει τον φτωχό συγγενή/μιμητή των εικαστικών τεχνών, να ποντάρει στη ουσιαστική διαφοροποίησή της από αυτές.
Και αυτή δεν είναι άλλη από τη σύνδεσή της με την πραγματικότητα, ή μάλλον καλύτερα με το πραγματικό. Οποιαδήποτε "υπέρβαση" ή "μεταμόρφωση" επιτυγχάνεται μέσω της φόρμας πρέπει να διατηρεί μια σύμβαση στη σχέση της με το θεατή.
Ο θεατής πρέπει πάντα να έχει την αίσθηση της περιγραφής του πραγματικού, μιας ασήμαντης χωροχρονικά στιγμής της πραγματικότητας.
Αυτή είναι η μαγική λέξη στη φωτογραφία, η περιγραφή.

Η φόρμα εξυπηρετεί, αναδεικνύει την περιγραφή, αλλά όταν ξεπερνά τα όρια την ακυρώνει, Τότε η φωτογραφία αλλάζει και γίνεται ένα εικαστικό κατασκεύασμα που προσπαθεί να μιμηθεί αισθητική άποψη άλλων τεχνών. Χάνει την πρωτογενή εσωτερική της μαγεία και προσπαθεί να υποκλέψει δόξα μιμούμενη τεχνοτροπίες παραμόρφωσης, δίνοντας βάση σε επιφανειακά διακοσμητικά στοιχεία της φόρμας, σε εικαστικές κορώνες, σε προφανείς και επιφανειακούς εντυπωσιασμούς. Χωρίς βέβαια την ιστορία, την αίγλη, την μοναδική τεχνοτροπία αυτών, καταντά ο "φτωχός συγγενής" τους με έργα "μαϊμούδες" χωρίς ταυτότητα.
Πολλές φορές σε σχόλια σε τέτοιου τύπου φωτογραφίες διαβάζεις: "να υπήρχε και κάποιο νετ σημείο!"
Γιατί το γράφουν αυτό όσοι το γράφουν? Γιατί, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, αποζητούν την σύνδεση με το πραγματικό, που μόνο στη φωτογραφία ως τέχνη υφίσταται.
Δυστυχώς, εμείς οι φωτογράφοι, με περισσότερες παραστάσεις από ζωγραφικούς πίνακες και διαφημιστικές εικόνες, συγχέουμε συχνά το "όμορφο" με το σημαντικό φωτογραφικά. Αναπαράγουμε εικόνες υπό το βάρος αυτής της αισθητικής μας κουλτούρας και αξιολογούμε με τον ίδιο τρόπο.
Η φωτογραφία βέβαια δεν χάνει ποτέ την ταυτότητά της, εμείς την χάνουμε και είναι κρίμα όταν με ειλικρίνεια πασχίζουμε να ανακαλύψουμε την αληθινή φύση και μαγεία της.
Σούλα, η φωτογραφία σου είναι όμορφη, με εικαστικά όμως κριτήρια, όχι φωτογραφικά. Το θέμα σου μεταμορφώθηκε σε μια υδατογραφία, σε ένα εξπρεσιονιστικό πίνακα. Αυτό που ξεχωρίζει πλέον είναι τα διακοσμητικά στοιχεία της φόρμας, αδυνατώ να βρω κάποια ιδιαίτερη και σημαντική περιγραφή.
Η φωτογραφία σου αποκαλύπτει δημιουργό με καλή αισθητική και ευαισθησίες που όμως δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει για να συναντηθεί με την αληθινή φωτογραφία.

Υ.Γ. Φυσικά εννοείται ότι όλα αυτά αποτελούν δικές μου σκέψεις και προσωπική (και πάντα υπό διαμόρφωση) υποκειμενική άποψη. Δεν δημοσιεύω κάποιους επικρατούντες κανόνες και δόγματα.

Novus (-)      
28/01/2010 19:43



Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Η δίκη στην Άμφισσα




























   Πρωτόγνωρη όψη απέκτησε η Άμφισσα μετά την απόφαση να γίνει εκεί η δίκη του αστυνομικού Κορκονέα, που πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τον Δεκέμβρη 08 στα Εξάρχεια.
   Εμφανώς αιφνιδιασμένοι οι κάτοικοι, υποχρεώνονται να υποστούν την παρουσία των διμοιριών ΜΑΤ,  και των αντιεξουσιαστών οι οποίοι πάντως με προκήρυξη τους, διαβεβαίωναν προχθές τους κατοίκους και τους καταστηματάρχες ότι δεν έχουν πρόθεση να προκαλέσουν καταστροφές.

Η δίκη τελικά αναβλήθηκε γιά την Παρασκευή 22/01 οπότε η κατάσταση πολιορκίας γιά την Άμφισσα, συνεχίζεται...
Ευχαριστώ τον φίλο Κώστα, γιά τις φωτογραφίες.



Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

El Condor Pasa



 Ο "Ανώνυμος" junior, ταίριαξε αυτό το τραγούδι με τις φωτογραφίες στην προηγούμενη ανάρτηση.
Προσυπογράφω !!!

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Άγραφα






 Φωτογραφίες από τα Άγραφα του φίλου  Τάσου , που έγιναν αφορμή να αρχίσω να σχεδιάζω εκδρομή εκεί !

Προς τον φίλο Μήτσο:
Κάτι τέτοιο εννοούσα Μήτσο μου στο μήνυμα μου στο blog του Novus.

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Κάτι από πολύ παλιά, ξαφνικά μπροστά μου !





Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν ο πατέρας μου, επαγγελματίας οδηγός, οδηγούσε αυτό το φαντασμαγορικό στα μάτια μου  αυτοκίνητο, που έμοιαζε βγαλμένο από road movie του καταπληκτικού τότε αμερικάνικου κινηματογράφου.
Συνάντησα ένα ίδιο 40 + χρόνια μετά και μέσα στο μυαλό μου ξετυλίχτηκαν όλες οι αναμνήσεις από την παραμυθένια εμπειρία των παιδικών μου χρόνων.
Το συνάντησα στην Μεσογείων, Κυριακή πρωί, να κυλά αργά και με μεγαλοπρέπεια ανάμεσα σε διάφορα σημερινά "αυτοκινητάκια" και το ότι κουβαλάω πάντα τη μηχανή μαζί μου, μου βγήκε σε καλό !.
Χάρηκα πολύ γιατί ο ιδιοκτήτης του το είχε διατηρήσει σε άριστη κατάσταση σε αντίθεση με το δικό μας που έπρεπε υποχρεωτικά γύρω στο '70 να καταστραφεί, να "κοπεί" όπως έλεγαν τότε, προκειμένου να δοθεί η άδεια γιά αντικατάσταση με νέο, μετά από 2 εκατομύρια χιλιόμετρα στο κοντέρ...