Καλέ μου άνθρωπε, καλό ταξίδι...

    Ήμουν πιτσιρίκος στα τέλη της δεκαετίας του '60, τότε που παίζαμε με ξύλινα πατίνια κατασκευής του μπαμπά, με ρόδες ρουλεμάν από το συνεργείο του μαστρο Αρίστου και σηκώναμε τη γειτονιά στο πόδι.
    Τότε που μπαίναμε στο Σινέ Ψυχικό τζάμπα γιατί ήταν του θείου Τάκη, μόνο όμως στα "κατάλληλα". Τα "ακατάλληλα", τα βλέπαμε σκαρφαλωμένοι πάνω στα πεύκα του δρόμου ή από την ταράτσα της φίλης Νίκης αν δεν μας έπαιρνε χαμπάρι ο πατέρας της...

   Τότε λοιπόν, μάθαμε ότι στη γειτονιά μας γυριζόταν ταινία με τον Βέγγο !
Συναγερμός !!! Να μάθουμε που.
Στη Shell επί της Κηφισίας στον Φάρο, μαζευτήκαμε τα γειτονόπουλα και περιμέναμε να δούμε.
Θυμάμαι ότι δεν υπήρχαν φώτα στημένα παρά μόνο μεγάλοι ανακλαστήρες που λειτουργούσαν σαν προβολείς ανακλώντας το φως του ήλιου και φώτιζαν τη σκηνή.
Μία κάμερα στημένη σε τρίποδο, ένας που έδινε εντολές και μερικοί που έτρεχαν από δω κι' από κει.
Ξεκινάει λοιπόν το γύρισμα, ο Βέγγος είχε ένα κουβά με σαπουνάδα και με το σφουγγάρι έπλενε ένα αυτοκίνητο οπότε κάποια στιγμή  κάποιος, πήρε τον γεμάτο κουβά και του τον φόρεσε κολλάρο !
Θυμάμαι πως τον λυπήθηκα και δεν γέλασα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ζωντανά μπροστά μου ένα αγαπημένο πρόσωπο που το ήξερα από το σινεμά και μου φάνηκε τότε ότι τον ξευτέλισαν σ΄αυτή τη σκηνή. Δεν ξέρω πιό έργο ήταν αυτό που γυριζόταν και δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ αυτή τη σκηνή,  αλλά ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα κάτι παρόμοιο και φυσικά η πρώτη φορά που είδα ζωντανό μπροστά μου έναν αγαπημένο ηθοποιό. Νωρίτερα είχα δει και τον Κακαβά με το κουπέ VW του στο ραφείο του θείου Βαγγέλη αλλά μου είχε κάνει περισσότερη εντύπωση το αυτοκίνητο του παρά ο ίδιος παρόλο που ήταν εντυπωσιακός και πάντα καλοντυμένος.  .

Τη δεύτερη φορά που είδα τον Θανάση, ήταν στα τέλη του '70, μάλλον το 1979.
Πήγαινα στη δουλειά  με το μηχανάκι μου, ένα τετράχρονο Honda SS 50cc (αυτό έγραφε η άδεια. Το είχα κάνει 72άρι και έτσι μπορούσα να πάω στα ίσα με το δίχρονο 50άρι Yamaha του Γιώργου και το επίσης δίχρονο 50άρι Suzuki του Παύλου!), στην οδό Ασημάκη Φωτήλα ένα στενό δρομάκι, παράλληλο της Αλεξάνδρας στο Πεδίον του Άρεως.
Λίγες δεκάδες μέτρα πριν φτάσω, ήταν σταματημένο καταμεσής του δρόμου ένα μικρό φορτηγάκι μάλλον Ford Transit, με τις πίσω πόρτες διάπλατα ανοιχτές. Μέσα στην καρότσα, διέκρινα προβολείς, διπλωμένα τρίποδα και πολλά καλώδια. Δεν χώραγα να περάσω, σταματάω και εκείνη τη στιγμή ξεπροβάλλει τρέχοντας από μία πόρτα στα δεξιά μου ένας τύπος με ελβιέλες και τιράντες, στέκεται μπροστά μου και μου λέει: "Με συγχωρείς καλέ μου άνθρωπε. Δεν θα καθυστερήσω καθόλου. Σε ένα λεπτό φεύγεις". Ήταν ο Θανάσης Βέγγος !
Ξεφόρτωσε το φορτηγό εν ριπή οφθαλμού  και πρίν καλά καλά καταλάβω τι μου συμβαίνει, ξαναστέκεται μπροστά μου και μου λέει: "Σ' ευχαριστώ καλέ μου άνθρωπε" !

Θανάση μου, άνθρωπε μου, καλέ μου, σ' ευχαριστώ γιά όλα όσα μου έδωσες.
Καλό ταξίδι.....