Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Πόση αφαίρεση ;


Είναι μία φωτογραφία από τον τομέα του Σχολιασμού στο DPGR που θεώρησα εξαιρετικά σημαντική αυτή καθεαυτή αλλά και γιά τα σχόλια που προκάλεσε, ώστε να την ανεβάσω στο δικό μου "σπίτι".
Έμεινα γιά αρκετή ώρα σ' αυτή τη φωτογραφία, εντυπωσιάστηκα από την αφαιρετική της μορφή, αλλά πάνω απ' όλα, μετά το σχόλιο του Novus, έγινε μέσα μου συγκεκριμένos ο προβληματισμός που αισθάνθηκα και δυσκολευόμουν να εκφράσω.



"Ο Εξπρεσιονισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα της μοντέρνας τέχνης που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, περίπου την περίοδο 1905-1940 και κυρίως στο χώρο της ζωγραφικής. Βασικό χαρακτηριστικό των εξπρεσιονιστών καλλιτεχνών ήταν η τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στα έργα τους"
Και εάν η ζωγραφική μπορεί να παραμορφώνει την πραγματικότητα κατά το δοκούν διότι διαμορφώνει, με το υπαρκτό, και χειροποίητο, και μοναδικό, και εκ του μηδενός κατασκευασμένο έργο τέχνης, μια νέα δική της πραγματικότητα, ενταγμένη στην τρέχουσα πραγματικότητα...
Η φωτογραφία, μια τέχνη καταγραφής και παραγωγής άυλων εικόνων (η μοναδικότητα του φωτογραφικού έργου είναι άυλη, η υλοποίησή του μπορεί να εφαρμοστεί σε άπειρα αντίτυπα), όχι κατασκευασμένων εκ του μηδενός αλλά γραμμένων εκ του φωτός σε μια μηχανή, οφείλει, εφόσον δεν θέλει να παραστήσει τον φτωχό συγγενή/μιμητή των εικαστικών τεχνών, να ποντάρει στη ουσιαστική διαφοροποίησή της από αυτές.
Και αυτή δεν είναι άλλη από τη σύνδεσή της με την πραγματικότητα, ή μάλλον καλύτερα με το πραγματικό. Οποιαδήποτε "υπέρβαση" ή "μεταμόρφωση" επιτυγχάνεται μέσω της φόρμας πρέπει να διατηρεί μια σύμβαση στη σχέση της με το θεατή.
Ο θεατής πρέπει πάντα να έχει την αίσθηση της περιγραφής του πραγματικού, μιας ασήμαντης χωροχρονικά στιγμής της πραγματικότητας.
Αυτή είναι η μαγική λέξη στη φωτογραφία, η περιγραφή.

Η φόρμα εξυπηρετεί, αναδεικνύει την περιγραφή, αλλά όταν ξεπερνά τα όρια την ακυρώνει, Τότε η φωτογραφία αλλάζει και γίνεται ένα εικαστικό κατασκεύασμα που προσπαθεί να μιμηθεί αισθητική άποψη άλλων τεχνών. Χάνει την πρωτογενή εσωτερική της μαγεία και προσπαθεί να υποκλέψει δόξα μιμούμενη τεχνοτροπίες παραμόρφωσης, δίνοντας βάση σε επιφανειακά διακοσμητικά στοιχεία της φόρμας, σε εικαστικές κορώνες, σε προφανείς και επιφανειακούς εντυπωσιασμούς. Χωρίς βέβαια την ιστορία, την αίγλη, την μοναδική τεχνοτροπία αυτών, καταντά ο "φτωχός συγγενής" τους με έργα "μαϊμούδες" χωρίς ταυτότητα.
Πολλές φορές σε σχόλια σε τέτοιου τύπου φωτογραφίες διαβάζεις: "να υπήρχε και κάποιο νετ σημείο!"
Γιατί το γράφουν αυτό όσοι το γράφουν? Γιατί, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, αποζητούν την σύνδεση με το πραγματικό, που μόνο στη φωτογραφία ως τέχνη υφίσταται.
Δυστυχώς, εμείς οι φωτογράφοι, με περισσότερες παραστάσεις από ζωγραφικούς πίνακες και διαφημιστικές εικόνες, συγχέουμε συχνά το "όμορφο" με το σημαντικό φωτογραφικά. Αναπαράγουμε εικόνες υπό το βάρος αυτής της αισθητικής μας κουλτούρας και αξιολογούμε με τον ίδιο τρόπο.
Η φωτογραφία βέβαια δεν χάνει ποτέ την ταυτότητά της, εμείς την χάνουμε και είναι κρίμα όταν με ειλικρίνεια πασχίζουμε να ανακαλύψουμε την αληθινή φύση και μαγεία της.
Σούλα, η φωτογραφία σου είναι όμορφη, με εικαστικά όμως κριτήρια, όχι φωτογραφικά. Το θέμα σου μεταμορφώθηκε σε μια υδατογραφία, σε ένα εξπρεσιονιστικό πίνακα. Αυτό που ξεχωρίζει πλέον είναι τα διακοσμητικά στοιχεία της φόρμας, αδυνατώ να βρω κάποια ιδιαίτερη και σημαντική περιγραφή.
Η φωτογραφία σου αποκαλύπτει δημιουργό με καλή αισθητική και ευαισθησίες που όμως δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει για να συναντηθεί με την αληθινή φωτογραφία.

Υ.Γ. Φυσικά εννοείται ότι όλα αυτά αποτελούν δικές μου σκέψεις και προσωπική (και πάντα υπό διαμόρφωση) υποκειμενική άποψη. Δεν δημοσιεύω κάποιους επικρατούντες κανόνες και δόγματα.

Novus (-)      
28/01/2010 19:43



3 σχόλια:

  1. Λέγοντας πως σου άρεσε αυτή
    η φωτογραφία, προφανώς εννοείς
    πως σου άρεσε αυτό το οποίο σου θύμισε η φωτογραφία.Ναι έχεις δίκιο,
    υπό αυτή την έννοια και μένα μου "άρεσε".
    Αλλά μιλάμε γιά δύο τελείως διαφορετικά
    πράγματα.
    Στην συγκεκριμένη περίπτωση (ο Novus
    ανέπτυξε τους λόγους), βλέπω ή ένα
    συμπαθή πίνακα ζωγραφικής ή μιά "κακή"
    κουνημένη φωτογραφία. Δυστυχώς δεν μου
    μένει καμμιά άλλη επιλογή.
    Στο σημείο αυτό να σημειώσω πως έχουμε
    δεί όλοι μας σημαντικές φωτογραφίες
    του 19ου αιώνα με πολύ σημαντικότερα
    τεχνικά προβλήματα από αυτήν και με
    πολλές περισσότερες εμφανείς επιρροές
    από την ζωγραφική.Αλλά ας μην ξεχνάμε
    πως μιλάμε γιά 19ο αιώνα και κάτι τέτοιο
    ήταν απολύτως φυσικό και αφ΄ετέρου ότι
    η σημαντικότητά τους κατά κύριο λόγο
    συνίσταται στην σπανιότητά τους και
    άρα στην ιστορική τους αδιαμφισβήτητη
    αξία. Είναι άλλο όμως να μιλάμε γιά
    ιστορικής αξίας φυσικά αντικείμενα και
    άλλο γιά αυτοτελείς καλλιτεχνικές
    δημιουργίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παύλο, δεν είναι το ότι είναι κουνημένη και με τεχικά προβλήματα, αυτά που με προκάλεσαν να ασχοληθώ μαζί της διότι θεωρώ ότι "υπάρχει" φωτογραφία ακόμη και αν είναι πολύ κουνημένη ή με αφθονο κόκκο ή σχεδόν "καμμένη".
    Το σημαντικότερο στοιχείο που με κέντρισε είναι η "αφαίρεση" και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου ότι αυτή η φωτογραφία προσπαθεί να μοιάσει με ζωγραφική, κάτι που φυσικά δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο.
    Εσύ ειδικά, ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό το τελευταίο μου το έχεις μάθει εδώ και πολύ καιρό. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ασχετα απ το σωστο σχολιο του novus, το θεμα ειναι η συγκεκριμενη φωτογραφια.
    και το θεμα ειναι οτι πραγματικα ισορροπει σε τεντωμενο σχοινι. αλλος λεει θα πεσει και αλλος οχι. εγω δεν θα εβαζα στοιχημα.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή