Ανεβάζω σήμερα μία φωτογραφία του φίλου φωτογράφου, Δημήτρη Αποστολού.
Ο Μήτσος μας εκπλήσσει συχνά με τη ματιά του και την ευαισθησία του σε εικόνες-στιγμιότυπα όπου, το μήνυμα είναι παρόν και είναι ο κύριος λόγος που ενεργοποίησε το κλείστρο της μηχανής του.
Στην συγκεκριμένη φωτογραφία, "βλέπω" δύο αναγνώσεις. Η πρώτη αφορά το προφανές:
Η κλαδεμένη μουριά με παραπέμπει πράγματι στο μήνυμα πίσω απ' αυτήν, "Αλλαγή Εποχής" !
Στην δεύτερη ανάγνωση, με πηγαίνει κατευθείαν το σχόλιο του φωτογράφου που συνδέει τη φωτογραφία με το χρόνο που τραβήχτηκε και το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα.
Είναι φανερό κατά τη γνώμη μου ότι το συνοδευτικό κείμενο του Μήτσου, είναι απολύτως απαραίτητο γιά να δοθεί στην φωτογραφία η συναισθηματική φόρτιση που ο ίδιος ένοιωσε.
Σαν ψέματα..
Ανηφορίζοντας την Αλεξάνδρας στο πίσω κάθισμα με την κόρη μου και με την αγωνία να βρω ένα θέμα για φωτογράφηση.
Στο φανάρι η κόρη μου λέει «να, το δενδράκι».
Γρήγορες διαταγές για μπρος-πίσω στον φίλο μου, για να ρθει το δένδρο ανάμεσα στις 2 λέξεις. Όλα αυτά στις 5 Δεκεμβρίου 2008.
Την επόμενη μέρα αφήνω την Αθήνα. Τη μέρα του γνωστού φονικού.
Η λεωφόρος Αλεξάνδρας δεν έμεινε ίδια, όπως και όλη η Αθήνα. Επεισόδια σε όλη την Ελλάδα και οι καρδιές των Ελλήνων μπροστά στις τηλεοράσεις. Για 10 μέρες…
Η απλή αυτή φωτογραφία έμεινε να μου θυμίζει ότι οι εποχές αλλάζουν, μαζί κι εμείς…
Να κάτι που ίσως να μη σκεφτόμουν ποτέ να φωτογραφήσω. Εννοώ ότι μάλλον δεν θα το καταλάβαινα γρήγορα σαν θέμα για να κάνω το κλικ. Αυτή είναι μια σημαντική ικανότητα που έχουν οι καλοί φωτογράφοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλη αυτό εννοώ όταν λέω ότι μετανιώνω που δεν έχω ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι καλά ο Δημήτρης.
Θοδωρης