Μαρία Φαραντούρη, Μανώλης Μητσιάς

Από πρόσφατη συναυλία τους.

Συγγένεια εξ αίματος

  Περιδιαβαίνοντας στο youtube, συνάντησα τον Πετρολούκα Χαλκιά και  τους Socrates και σκέφτηκα να τους μοιραστούμε.

Ξεχειμώνιασμα

Ανεκδοτάκι

Πολλοί / πολλές από εμάς κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε :

" Μα δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος ! "

Αν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν :

Λέγομαι Λένα ..... και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει.

Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.

Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα

συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω (και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του ). Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ; "Μπα, αποκλείεται " , σκέφτηκα, άμα τον είδα. Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου. Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.

- "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο " , μου είπε με περισσό καμάρι.

- Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα - Το 1962 μου απάντησε - Γιατί με ρωτάτε ;

- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!

Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :

Τι μάθημα διδάσκατε ;;;; ...

Ο Γρύλος !

Και το όνομα αυτού, Γρύλος !

(Απαραίτητη σημείωση:

Κατοικοεδρεύει σε συνεργείο !)

Τσιγγανάκια

Τους λέγαμε τσιγγάνους, δεν ξέρω τώρα γιατί τους λέμε Ρομά, αλλά δεν έχει σημασία.

Τα παιδιά τους πάντως, δείχνουν να χαίρονται με πολύ λιγότερα πράγματα απ' ότι τα δικά μας.
Ένα ξύλο, μία πέτρα, μία παλιά ζάντα ποδηλάτου, γίνονται αμέσως παιχνίδι !

Πανηγύρι στο Μαρούσι το 15Αύγουστο.

      Χωρίς λόγια....

Οι τεράστιες καταστροφές από την πυρκαγιά στην Αττική που ακόμα καίει, ξύπνησαν πάλι μέσα μας την απόγνωση, την αγανάκτηση, τον θυμό, τη λύπη.

Κάθε φορά, μετά από μία καταστροφή, κάτι ξυπνάει μέσα μας και αρχίζουμε να ψαχνόμαστε τι φταίει.

Οι συνηθισμένες συζητήσεις  περιστρέφονται γύρω από κάτι που μοιάζει πολύ με το αυγό και την κότα. Λέγοντάς το απλοποιημένα, δύο είναι τα κύρια "μέτωπα"

• Φταίνε οι εκάστοτε κυβερνώντες
• Φταίει ο κόσμος ή αλλοιώς ο περίφημος "Νεοέλληνας"

Θα κατορθώσουμε ποτέ άραγε να συνδιάσουμε τις δύο συνήθως συγκρουόμενες απόψεις;

Να αντιληφθούμε δηλαδή ότι το ένα φέρνει το άλλο;

Πότε θα καταλάβουμε ότι η διαφθορά, παράγεται και συντηρείται από την εξουσία διότι της είναι πολύ χρήσιμη και ταυτόχρονα αυτή η ίδια διαφθορά, "καταναλώνεται" και αναπαράγεται από τον "περήφανο λαό" ;

Δεν ξέρω αν θα το καταλάβουμε ποτέ, ίσως όχι γιατί δεν θέλουμε !

Ίσως είναι πολύ περισσότεροι από όσο νομίζουμε, αυτοί που "βολεύονται"  με αυτή την τεράστια και μόνιμη διαπλοκή.

Ο Τζιμάκος πάντως ο Πανούσης, έπιασε και τις δύο περιπτώσεις !

Καλή ψήφο λοιπόν όταν έρθει η ώρα (όπου νάναι, δεν αργεί)

   Οι εικόνες είναι από την περισυνή πυρκαγιά στη Ζάκυνθο.

Πυρκαγιά ξανά...

Αφού γλύτωσε παρά τρίχα να ξανακαεί η Πάρνηθα, γιά να μην χάνουμε τον ετήσιο πιά ρυθμό μας, πήρε φωτιά το Γραμματικό, ο Βαρνάβας, ο Μαραθώνας και κινδυνεύει άμεσα η Πεντέλη.
Στη φωτογραφία, φαίνεται η εικόνα 40 χιλιόμετρα μακρυά από το μέτωπο της φωτιάς.
Το επίσης τραγικό είναι ότι τον συντονισμό πρακτικά έχει αναλάβει ένας ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός, ο Σκάι, στον οποίο τηλεφωνούν κάτοικοι, Δήμαρχοι, Νομάρχες, Αντινομάρχες, γιά να μεταφέρει στους ιθύνοντες πληροφορίες γιά το μέτωπο της φωτιάς, γιά τον κίνδυνο να καούν σπίτια και άλλα τέτοια.
Ο Αξιότιμος Κύριος Υπουργός παρά τον Παυλόπουλο, θα επισκεπτόταν λέει τις περιοχές γιά να συντονίσει τη δράση των μονάδων πυρόσβεσης. Μόλις το άκουσα αυτό, αναστέναξα με ανακούφιση !
Α ναι ! Θα το ξέχναγα. Και ο Γιωργάκης λέει θα πάει στις φωτιές !!!

Με αφορμή ένα απόσπασμα του Παύλου

Είχαμε μιά ενδιαφέρουσα συζήτηση στο blog του Παύλου ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:

"......Αυτό ακριβώς πιστεύω πως ήταν ανέκαθεν το κύριο πρόβλημα της Αριστεράς στην Ελλάδα, πως δηλαδή ποτέ δεν πίστεψε στ΄αλήθεια πως μπορεί κάποτε να βρεθεί στην εξουσία. Και ίσως (και) γι΄αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να πάρει μαζί της ένα ποσοστό που στην καλύτερη των περιπτώσεων (και αθροιστικά), να ξεπεράσει το 10-12%. Μη αποβλέποντας συνεπώς ποτέ σε κάτι τέτοιο, δεν κατάφερε να αναπτύξει και μηχανισμούς που αναπτύσσει κάθε κόμμα που αποβλέπει στην εξουσία, μηχανισμούς που θα της επέτρεπαν να παίξει με τους όρους της και όχι να σύρεται άλλοτε ως φτωχός συγγενής ή και παρελκόμενο και άλλοτε ως πρόβατο γιά σφαγή."

 Όλη η συζήτηση εδώ: http://kazandpgr.blogspot.com/2009/08/azan-dp.html#comments

Άκουγα σήμερα στο ραδιόφωνο το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που στο ρεφρέν του λέει:

"...χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία,

 εγώ κρατάω την ουσία κι' ονειρεύομαι.

 Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω,

 σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι..."

και αναρωτιέμαι: Δεν είναι στην πράξη, η τραγουδιστική έκφραση όσων λέει ο Παύλος παραπάνω; Κατά τη γνώμη μου, απολύτως.

 Αν δεν κατορθώσουν οι λεγόμενοι προοδευτικοί και αριστεροί να ξεπεράσουν το σύνδρομο του αποκλειστικά καταγγελτικού λόγου και αν λένε μονίμως "χαιρετίσματα στην εξουσία", θα μετατραπούν (αν δεν έχει γίνει ήδη) σε γραφικούς φωνακλάδες.
Αναζητούνται λοιπόν νέα πρότυπα. Αναζητούνται νέα τραγούδια, νέα άρθρα, νέα, νέα, νέα...... Δεν μπορεί πια να ερμηνευτεί, να εκφραστεί και να καθοδηγηθεί ο νέος κόσμος της πληροφορίας και της ταχύτητας με πεπερασμένες ιδέες και πρότυπα. Χρειαζόμαστε την Πνευματική Ηγεσία του τόπου. Που είσαστε ρε παιδιά; Θα βάλετε ένα χεράκι;

Βροντερό. Το χωριό στην άκρη της Ελλάδας.

Οι ντόπιοι μας καλοδέχτηκαν και με υπερηφάνια μας είπαν να πάμε να επισκευτούμε το σπήλαιο του Κόκκαλη. Πρόκειται γιά τον γιατρό Πέτρο Κόκκαλη το στέλεχος της Κυβέρνησης του Βουνού στην εποχή του ανταρτοπόλεμου ο οποίος απ' ότι μας είπαν, χρησιμοποιούσε το σπήλαιο σαν χειρουργείο γιά τους τραυματίες αντάρτες !

Ρώτησα πως μπορώ να πάω και με μιά φωνή μου έδειξαν το δρόμο και μου είπαν ότι θα το έβρισκα εύκολα... Ξεκίνησα λοιπόν αλλά δεν έφτασα ποτέ διότι δυστυχώς ο δρόμος ήταν μόνο γιά 4Χ4, αυτά του Camel Trophy !

Μιά άλλη φορά ίσως,,,

Η παραγωγή φασολιών στις Πρέσπες, καλύπτει τεράστια έκταση και η ποιότητα τους είναι εξαιρετική αρκεί να μην θελήσετε να το διαπιστώσετε στην ταβέρνα στους Ψαράδες όπου έφαγα τα πιό άσχημα μαγειρεμένα φασόλια !!!

Στη Μικρή Πρέσπα, στον Άγιο Αχίλειο, μία νησίδα στη λίμνη όπου υπάρχει πρόσβαση μέσω καλοφτιαγμένης πλωτής γέφυρας.

Στην Καστοριά.

Μου αρέσει να γράφω χιλιόμετρα και ο καλύτερος τρόπος που βρήκα, ήταν μετά την Αμοργό να πάω στις Πρέσπες ! Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν ο μόνος λόγος, ούτε και ο πιο σημαντικός. Η Δυτική Μακεδονία, είναι καταπληκτικός τόπος να επισκεφτεί κανείς και μάλιστα το καλοκαίρι που όλα είναι χαλαρά χωρίς πολύ κόσμο, βρίσκεις καταλύματα σε καλή τιμή, η θερμοκρασία είναι υποφερτή και η φύση ίσως όχι στην ομορφότερη φάση της όπως την άνοιξη αλλά πάντως υπέροχη. Οι δρόμοι στην πλειοψηφία τους πολύ καλοί η δε Εγνατία, πραγματική τομή ! Συνδέει περιοχές και πόλεις σε απίστευτα μικρό χρόνο, κάτι αδιανόητο πριν την κατασκευή της. Πρώτη στάση λοιπόν ανεβαίνοντας η Καρδίτσα που συνάντησα καλούς φίλους από το dpgr. Λίγο μετά στα Μετέωρα γιά μερικές φωτογραφίες.

Στη Λαγκάδα της Αιγιάλης.